واقعيت اين است كه نفت و پول آن نمي تواند مشكلات ناصر و امثال او را برطرف كند؛ ايران شرايط ويژه اي دارد كه برپايي نظام رفاه عمومي در آن مستلزم تغييرات و اصلاحاتي بنيادين در همه چيز است. شرايط سخت و دشوار هم بيش از آنكه موجب انفعال شود بايد موجب تحرك و عصيان شود، به هر حال تحمل و صبر هم گاهي لازم است. البته صبر انقلابي. امير جان اين شرايط در ايران و شايد بسياري ديگر از نقاط جهان وجود داشته باشد به هر حال هر جا پول هست فقر هم هست و هر چه پول بيشتر،فقر هم بي رحم تر و بيشتر. بايد مبارزه كرد. من هم وقتي انسان فقير و يا مشكل داري را مي بينم به همين فكر مي كنم كه چه مي شود كرد؟ چه كار مي شود كرد؟ و بعد اگر نتوانم كاري كنم دلم پر از درد مي شود و چروك مي خورم. سينه مالامال در است اي دريغا مرهمي.
راستي برادر بصيري! گاهي اوقات براي اين كه احساس نكني شلغم نپخته هستي، لازم است فكر كني و بنويسي.
