مرا 
  تو 
  بی سببی 
              نیستی.
به راستی
صلت کدام قصیده ای 
                        ای غزل ؟
ستاره باران جواب کدام سلامی 
                                     به آفتاب
از دریچه ی تاریک ؟

کلام از نگاه تو شکل می بندد.
خوشا نظر بازیا که تو آغاز می کنی !

پس پشت مردمکانت
فریاد کدام زندانی ست 
                            که آزادی را
به لبان برآماسیده 
                     گل سرخی پرتاب می کند ؟ _
ور نه 
     این ستاره بازی
حاشا
     چیزی بدهکار آفتاب نیست .

 نگاه از صدای تو ایمن می شود .
چه مؤمنانه نام مرا آواز می کنی!

و دلت
کبوتر آشتی ست،
در خون تپیده
به بام تلخ.

با این همه
چه بالا
چه بلند
پرواز می کنی!

ا.بامداد